چند غذل زیبا از دکتر قیصر امین پور

پیش بیا ، پیش بیا ، پیشتر

 

تا که بگویم غم دل بیشتر

 

دوست ترت دارم از هر چه دوست

 

ای تو به من از خود من خویشتر

 

دوست تر از آنکه بگویم چقدر

 

بیشتر از بیشتر از بیشتر

 

داغ تو را از همه داراترم

 

درد تو را از همه درویش تر

 

هیچ نریزد به جز از نام تو

 

بر رگ من گر بزنی نیشتر

 

فوت و فن عشق به شعرم ببخش

 

تا نشود قافیه اندیش تر

123456789.123465789.123456789.123456789.123456789.123456789.123456789

  سراپااگرزردوپژمرده ایم       ولی دل به پاییزنسپرده ایم

 

         چوگلدان خالی لب پنجره    پرازخاطرات ترک خورده ایم

         اگرداغ دل بود مادیده ایم      اگرخون دل بودماخورده ایم

         اگردل دلیل است آورده ایم   اگرداغ شرط است مابرده ایم

         اگردشنه دشمنان گردنیم     اگرخنجردوستان گرده ایم  

       گواهی بخواهید اینک گواه   همین زخمهایی که نشمرده ایم

        دلی سربلند وسری سربه زیر ازین دست عمری به سربرده ایم

123456789.123456789.132465789.132456789.12345679.132456789.123456789

باز آمد بوی ماه مدرسه *** بوی بازی های راه مدرسه

بوی ماه مهر ماه مهربان *** بوی خورشید پگاه مدرسه

از میان کوچه های خستگی *** می گریزم در پناه مدرسه

باز می بینم ز شوق بچه ها *** اشتیاقی در نگاه مدرسه

زنگ تفریح و هیاهوی نشاط *** خنده های قاه قاه مدرسه

باز بوی باغ را خواهم شنید *** از سرود صبحگاه مدرسه

روز اول لاله ای خواهم کشید *** سرخ بر تخته سیاه مدرسه

123465789.123465798.132465798.132465789.132456789.123.123456789.123456798.123456798

خسته ام از این کویر، این کویر کور و پیر

این هبوط بی دلیل این سقوط ناگذیر

آسمان بی هدف، بادهای بی طرف

ابرهای سربه راه، بیدهای سربه زیر

ای نظاره شگفت ای نگاه ناگهان

ای هماره در نظر ای هنوز بی نظیر

آیه آیه ات صریح سوره سوره ات فصیح

مثل خطی از هبوط مثل سطری از کویر

مثل شعر ناگهان مثل گریه بی امان

مثل لحظه های وحی، اجتناب ناپذیر

ای مسافر غریب، در دیار خویشتن

با تو آشنا شدم با تو در همین مسیر

از کویر سوت و کور تا مرا صدا زدی

دیدمت ولی چه دور دیدمت ولی چه دیر

این تویی در آن طرف پشت میله ها رها

این منم در این طرف پشت میله ها اسیر

دست خسته مرا مثل کودکی بگیر

با خودت مرا ببر، خسته ام از این کویر

 (قیصر امین پور)

123.123.123456798.132465798.132456789+.132456798.12346579.

خسته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی ، بالهای استعاری

لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانی، زندگی های اداری

آفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایین
سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری

با نگاهی سر شکسته،چشمهایی پینه بسته
خسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاری

صندلی های خمیده، میزهای صف کشیده
خنده های لب پریده ، گریه های اختیاری

عصر جدول های خالی، پارک های این حوالی
پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری

رو نوشت روزها را، روی هم سنجاق کردم:
شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراری

عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باری

روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث
در ستون تسلیتها ، نامی از ما یادگاری